Cúlra stairiúil
Sa 19ú haois, le forbairt mhear an chaipitleachais, bhain caipitlithe go hiondúil dúshaothrú as oibrithe trí am saothair agus déine saothair a mhéadú chun breis luach barrachais a bhaint amach ar thóir brabúis. D’oibrigh na hoibrithe níos mó ná 12 uair sa lá agus bhí na coinníollacha oibre an-dona.
Tabhairt isteach an lá oibre ocht n-uaire
Tar éis an 19ú haois, go háirithe trí ghluaiseacht na gCartist, tá scála streachailt lucht oibre na Breataine ag méadú. I mí an Mheithimh 1847, rith Parlaimint na Breataine an tAcht um Lá Oibre deich n-uaire. Sa bhliain 1856, bhain mianadóirí óir i Melbourne, an Astráil na Breataine, leas as ganntanas saothair agus throid siad ar feadh lá ocht n-uaire. Tar éis na 1870idí, bhuaigh oibrithe na Breataine i dtionscail áirithe an lá naoi n-uaire. I Meán Fómhair 1866, thionóil an Chéad Chomhdháil Idirnáisiúnta a chéad chomhdháil sa Ghinéiv, áit, ar mholadh Marx, “is é srianadh dlíthiúil an chórais oibre an chéad chéim i dtreo fhorbairt intleachtúil, neart coirp agus fuascailt deiridh an lucht oibre,” a ritheadh an clár oibre. rún “féachaint ar feadh ocht n-uaire an lae oibre.” Ó shin i leith, tá oibrithe i ngach tír tar éis dul i ngleic leis na caipitlithe ar feadh an lae ocht n-uaire.
Sa bhliain 1866, mhol Comhdháil na Ginéive den Chéad Idirnáisiúnta mana an lae ocht n-uaire. I streachailt an proletariat idirnáisiúnta ar feadh an lae ocht n-uaire, bhí an lucht oibre Mheiriceá chun tosaigh. Ag deireadh Chogadh Cathartha Mheiriceá sna 1860í, chuir oibrithe Mheiriceá chun cinn go soiléir an mana “troid ar feadh an lae ocht n-uaire”. Scaip an mana go tapa agus fuair sé tionchar mór.
Arna thiomáint ag gluaiseacht saothair Mheiriceá, in 1867, rith sé stát dlíthe a shainordaigh lá oibre ocht n-uaire. I mí an Mheithimh 1868, d'achtaigh Comhdháil na Stát Aontaithe an chéad dlí feidearálach ar an lá ocht n-uaire i stair Mheiriceá, rud a fhágann go raibh an lá ocht n-uaire infheidhme maidir le hoibrithe rialtais. Sa bhliain 1876, scrios an Chúirt Uachtarach an dlí feidearálach ar an lá ocht n-uaire.
1877 Bhí an chéad stailc náisiúnta i stair Mheiriceá. Chuaigh an lucht oibre ar na sráideanna chun a thaispeáint don rialtas feabhas a chur ar dhálaí oibre agus maireachtála agus chun uaireanta oibre níos giorra a éileamh agus lá ocht n-uaire a thabhairt isteach. Faoi bhrú dian ó ghluaiseacht an tsaothair, b'éigean do Chomhdháil na SA an dlí ocht n-uaire an chloig a achtú, ach tháinig an dlí chun bheith ina litir marbh sa deireadh.
Tar éis na 1880í, tháinig an streachailt ar feadh an lae ocht n-uaire ina cheist lárnach i ngluaiseacht saothair Mheiriceá. Sa bhliain 1882, mhol oibrithe Mheiriceá go n-ainmneofaí an chéad Luan i mí Mheán Fómhair mar lá taispeántais sráide, agus throid siad go dian ar a shon. Sa bhliain 1884, chinn an coinbhinsiún AFL go mbeadh an chéad Luan i mí Mheán Fómhair ina Lá Náisiúnta scíthe d'oibrithe. Cé nach raibh baint dhíreach ag an gcinneadh seo leis an streachailt ar feadh an lae ocht n-uaire, thug sé spreagadh don streachailt ar feadh an lae ocht n-uaire. Bhí ar an gComhdháil dlí a rith a dhéanfadh an chéad Luan de Mheán Fómhair Lá Oibreachais. I mí na Nollag 1884, d’fhonn forbairt na streachailt ar feadh an lae ocht n-uaire a chur chun cinn, rinne an AFL rún stairiúil freisin: “Tá sé socraithe ag na Ceardchumainn Eagraithe agus Cónaidhm Saothair sna Stáit Aontaithe agus i gCeanada, ó mhí na Bealtaine. 1, 1886, ocht n-uaire an chloig de lá an Lucht Oibre dleathach, agus a mholadh do na heagrais Saothair go léir sa Cheanntar go bhféadfaidís a gcleachtais d'atharú chun do réir an rúin seo ar an dáta san.”
An t-ardú leanúnach ar an ngluaiseacht saothair
I mí Dheireadh Fómhair 1884, reáchtáil ocht ngrúpa oibrithe idirnáisiúnta agus náisiúnta sna Stáit Aontaithe agus i gCeanada rally i Chicago, na Stáit Aontaithe, chun troid ar son réadú an “lá oibre ocht n-uaire”, agus chinn siad ar streachailt leathan a sheoladh, agus chinn sé ar stailc ghinearálta a reáchtáil ar 1 Bealtaine, 1886, rud a chuir iallach ar chaipitlithe an lá oibre ocht n-uaire a chur i bhfeidhm. Thug lucht oibre Mheiriceá ar fud na tíre tacaíocht díograiseach agus d'fhreagair siad, agus chuaigh na mílte oibrithe i go leor cathracha isteach sa streachailt.
Fuair cinneadh an AFL freagra díograiseach ó oibrithe ar fud na Stát Aontaithe. Ó 1886, tá léirithe, stailceanna agus baghcat ar siúl ag lucht oibre Mheiriceá chun iallach a chur ar fhostóirí lá oibre ocht n-uaire a ghlacadh faoin 1 Bealtaine. Tháinig an streachailt chun cinn i mí na Bealtaine. Ar 1 Bealtaine, 1886, reáchtáil 350,000 oibrí i Chicago agus i gcathracha eile sna Stáit Aontaithe stailc agus léiriú ginearálta, ag éileamh lá oibre 8 n-uaire a chur i bhfeidhm agus coinníollacha oibre a fheabhsú. Léigh fógra stailce na nOibrithe Aontaithe, “Éirigh suas, oibrithe Mheiriceá! 1 Bealtaine, 1886 do leagadh síos d'uirlisí, do leag síos do chuid oibre, dún do mhonarchana agus do mhianaigh lá amháin sa bhliain. Lá éirí amach é seo, ní fóillíocht! Ní lá é seo nuair a bhíonn an córas chun Lucht Oibre an domhain a ghabháil forordaithe ag urlabhraí vaunted. Seo lá nuair a dhéanann oibrithe a ndlíthe féin agus a bhfuil an chumhacht acu iad a chur i bhfeidhm! … Seo é an lá a thosaím ag baint sult as ocht n-uaire oibre, ocht n-uaire an chloig de scíthe, agus ocht n-uaire an chloig de mo smacht féin.
Chuaigh oibrithe ar stailc, ag déanamh pairilis ar thionscail mhóra sna Stáit Aontaithe. Stop na traenacha ag rith, dúnadh na siopaí, agus bhí gach trádstórais séalaithe.
Ach chuir údaráis SAM an stailc faoi chois, maraíodh agus gabhadh go leor oibrithe, agus rinneadh an tír ar fad a chroitheadh. Le tacaíocht leathan ó thuairim fhorásach an phobail ar fud an domhain agus streachailt leanúnach an lucht oibre ar fud an domhain, d'fhógair rialtas na SA ar deireadh cur i bhfeidhm an lá oibre ocht n-uaire sa mhí ina dhiaidh sin, agus bhuaigh gluaiseacht oibrithe Mheiriceá tosaigh. bua.
Bunú an 1 Bealtaine Lá Idirnáisiúnta Saothair
I mí Iúil 1889, reáchtáil an Dara Idirnáisiúnta, faoi cheannas Engels, comhdháil i bPáras. Chun stailc “Lá Bealtaine” oibrithe Mheiriceá a chomóradh, léiríonn sé “Oibrithe an domhain, aonaigh!” An chumhacht mhór chun streachailt na n-oibrithe i ngach tír a chur chun cinn don lá oibre ocht n-uaire, rith an cruinniú rún, an 1 Bealtaine, 1890, bhí paráid ag oibrithe idirnáisiúnta, agus chinn siad 1 Bealtaine a shocrú mar lá an Idirnáisiúnta. Lá an tSaothair, is é sin, anois an “1 Bealtaine Lá Idirnáisiúnta Saothair.”
Ar an 1 Bealtaine, 1890, bhí an lucht oibre san Eoraip agus sna Stáit Aontaithe chun tosaigh agus iad ag tabhairt ar na sráideanna taispeántais mhóra agus slógaí a reáchtáil chun troid ar son a gcearta agus a leasanna dlisteanacha. As sin amach, gach uair ar an lá seo, beidh lucht oibre na dtíortha uile ar domhan ag bailiú agus ag paráid le ceiliúradh a dhéanamh.
Gluaiseacht Saothair Lá Bealtaine sa Rúis agus san Aontas Sóivéadach
Tar éis bhás Engels i Lúnasa 1895, thosaigh na deiseanna a bhí sa Dara Idirnáisiúnta ag dul i gceannas, agus de réir a chéile dífhoirmigh páirtithe na n-oibrithe a bhain leis an Dara Idirnáisiúnta ina bpáirtithe leasaithe bourgeois. Tar éis thús an Chéad Chogaidh Dhomhanda, rinne ceannairí na bpáirtithe seo feall ar bhealach níos oscailte fós do chúis an idirnáisiúnachais agus an tsóisialachais phróitéadaigh agus rinneadh mar chaoivíní sóisialta iad i bhfabhar an chogaidh impiriúil. Faoin mana “cosaint an athartha,” gríosaíonn siad oibrithe na dtíortha uile go neamhnáireach chun marú a chéile a dhéanamh go fíochmhar ar mhaithe lena bourgeoisie féin. Mar sin tháinig deireadh le heagrú an Dara hIdirnáisiúnta agus cuireadh deireadh le Lá Bealtaine, siombail de dhlúthpháirtíocht idirnáisiúnta proletarian. Tar éis dheireadh an chogaidh, mar gheall ar an ardú ar an ngluaiseacht réabhlóideach proletarian sna tíortha impiriúlach, tá na fealltóirí, chun cabhrú leis an bourgeoisie faoi chois an ghluaiseacht réabhlóideach proletarian, tar éis glacadh arís leis an mbratach an Dara Idirnáisiúnta a mheabhlaireachta. mais oibre, agus bhain siad úsáid as slógaí agus taispeántais Lá Bealtaine chun tionchar leasaithe a scaipeadh. Ó shin i leith, maidir leis an gceist conas “Lá Bealtaine” a chomóradh, tá streachailt ghéar idir na Marxists réabhlóideacha agus na leasaithe ar dhá bhealach.
Faoi cheannaireacht Lenin, cheangail proletariat na Rúise an cuimhneachán “Lá Bealtaine” den chéad uair le tascanna réabhlóideacha na dtréimhsí éagsúla, agus chomóradh an fhéile bhliantúil “Lá Bealtaine” le gníomhartha réabhlóideacha, rud a fhágann gur fíorfhéile na réabhlóide proletarian idirnáisiúnta é 1 Bealtaine. Bhí an chéad chomóradh ar Lá Bealtaine ag proletariat na Rúise sa bhliain 1891. Ar Lá Bealtaine 1900, tionóladh slógaí agus taispeántais oibrithe i Petersburg, Moscó, Kharkiv, Tifris (Tbilisi anois), Kiev, Rostov agus go leor cathracha móra eile. De réir threoracha Lenin, sna blianta 1901 agus 1902, tháinig forbairt shuntasach ar léiriúcháin oibrithe na Rúise ag comóradh Lá Bealtaine, ag iompú ó mháirseáil go coimhlintí fuilteacha idir oibrithe agus an t-arm.
I mí Iúil 1903, bhunaigh an Rúis an chéad pháirtí réabhlóideach Marxach fíor-troda den proletariat idirnáisiúnta. Ag an gComhdháil seo, dhréachtaigh Lenin dréachtrún ar an gcéad lá de Bhealtaine. Ó shin i leith, tá comóradh Lá Bealtaine ag proletariat na Rúise, le ceannaireacht an Pháirtí, tagtha isteach i gcéim níos réabhlóidí. Ó shin i leith, reáchtáladh ceiliúradh Lá Bealtaine sa Rúis gach bliain, agus tá gluaiseacht an tsaothair ag méadú i gcónaí, ag baint leis na mílte oibrí, agus tharla troideanna idir na maiseanna agus an t-arm.
Mar thoradh ar bhua Réabhlóid Dheireadh Fómhair, thosaigh lucht oibre na Sóivéide ag comóradh Lá Idirnáisiúnta Saothair Lá Bealtaine ina gcríoch féin ó 1918. Thug an proletariat ar fud an domhain faoi bhóthar réabhlóideach na streachailte ar son réadú na deachtóireacht na proletariat, agus an fhéile “Lá Bealtaine” thosaigh a bheith ina réabhlóideach fíor agus troid festival sna tíortha seo.
Tá Zhuo Meng Shanghai Auto Co., Ltd tiomanta do pháirteanna gluaisteán MG&MAUXS a dhíol fáilte roimh cheannach.
Am postála: Bealtaine-01-2024